میون این همه کوچه که به هم پیوسته

                                                       کوچه ی قدیمی ما ، کوچه ی بن بسته 

                                            دیوار کاه گلی یه باغ خشک که پر از شعرهای یادگاریه

                                         مونده بین ما و اون رود بزرگ که همیشه مثل بودن جاریه

                                                  صدای رود بزرگ ، همیشه تو گوش ماست

                                                   این صدا ، لالایی خواب خوب بچه هاست

                                           کوچه اما هرچی هست ، کوچه ی خاطره هاست

                                    اگه تشنه ست ، اگه خشک ، مال ماست ، کوچه ی ماست

                                  توی این کوچه به دنیا اومدیم ، توی این کوچه داریم پا می گیریم

                                  یه روز هم مثل پدربزرگ باید تو همین کوچه ی بن بست بمیریم

                                                      اما ما عاشق رودیم ، مگه نه 

                                                      نمی تونیم پشت دیوار بمونیم

                                                    ما یه عمر تشنه بودیم ، مگه نه

                                                      نباید آیه ی حسرت بخونیم



                      شاعر:ایرج جنتی                  آهنگساز:بابک بیات                  خواننده:داریوش          

                                           من این شعرو خیلی دوست دارم.شما چطور؟